Zgromadzenie Sióstr św. Jadwigi od Niepokalanej Bogurodzicy Dziewicy Maryi.
Założycielem Zgromadzenia był ksiądz Robert J.A. Spiske (ur. 29 I 1821 w Leśnicy koło Wrocławia, zm. 5 III 1888 we Wrocławiu) – działacz społeczny, kanonik, kaznodzieja katedralny, honorowy członek i kapelan Stowarzyszenia Kawalerów Maltańskich. Jako wikariusz parafii Najświętszej Maryi Panny na Piasku we Wrocławiu, w 1848 r. zajął się organizacją charytatywnego Stowarzyszenia Katolickich Panien i Wdów pod wezwaniem św. Jadwigi. Praca duszpasterska księdza Spiskego polegała na wspieraniu Stowarzyszenia św. Jadwigi, którego członkinie udzielały opieki osieroconym i biednym dzieciom oraz starszym osobom niezaradnym życiowo. Tej charytatywnej organizacji udzielał poparcia ordynariusz wrocławski, kardynał Melchior Dieppenbrock (zm. 1853) i jego następca Heinrich E.K. Förster (zm. 1881). W 1856 r. dzięki staraniom Spiskego wyłoniło się z niej habitowe Zgromadzenie Sióstr św. Jadwigi. Dla niego w tym samym roku Spiske nabył we Wrocławiu przy Hirschstrasse (dzisiaj ul. Sępa Sarzyńskiego 27/29) nieruchomość, trzypiętrowy budynek i parcelę. Otwarcie tego domu, uznanego przez władze za instytucję dobroczynną, nastąpiło w 1858 r. Zamieszkało w nim 75 podopiecznych (27 chłopców i 48 dziewcząt). Pracujące tam wychowawczynie prowadziły zakonny tryb życia według zasad ustalonych przez Spiskego (ustawy oparte na regule św. Augustyna). Zatwierdzenie zgromadzenia uzyskał Spiske od papieża Piusa IX na audiencji 7 IX 1858. Pierwszych obłóczyn dokonano 14 VI 1859, a w 1872 r. zgromadzenie otrzymało papieski dekret pochwalny. Ksiądz Robert Spiske pozostał jego opiekunem i kierownikiem. Zgodnie z wolą założyciela zadaniem Sióstr św. Jadwigi jest chrześcijańskie wychowanie i nauczanie dzieci oraz młodzieży, które obejmują działalnością pedagogiczną i wychowawczo-opiekuńczą w ochronkach, przedszkolach, w szkołach i w zakładach wychowawczych oraz w pracy duszpasterskiej w różnych grupach młodzieżowych. Równocześnie siostry obejmują miłością samarytańską chorych, opuszczonych w domach, zakładach leczniczo-opiekuńczych i szpitalach.
Siostry św. Jadwigi podjęły także pracę w Kwielicach. Dom wraz z całą posiadłością i ogrodem podarował Zgromadzeniu ogrodnik Paul Kirchner. Darowizna ta została potwierdzona umową notarialną 1 IX 1925 (zgodę państwową na przyjęcie darowizny uzyskano 1 IX 1926). Biskup wrocławski kardynał Adolf Bertram w dniu 25 III 1926 zgodził się na przyjęcie domu i udzielił błogosławieństwa. Pierwsze trzy siostry: matka Aleksja Haase, s. Klementyna Sieg i s. Anastazja Skrzypek wprowadziły się do domu nazwanego Domem św. Józefa w dniu 21 IV 1926, w święto Opieki św. Józefa. Wkrótce siostry oprócz pracy parafialnej wykonywanej przy kościele (zakrystianka, organistka) rozwinęły także działalność w zakresie opieki nad chorymi oraz udzielały dziewczętom nauki szycia i robót ręcznych. W następnych latach prowadziły również ochronkę dla dzieci i udzielały nauki religii przy parafii. W czasie II wojny św. prowadziły do 1943 r. ochronkę dla 25 dzieci. Do 1944 r. prowadziły kursy szycia i robót ręcznych dla dziewcząt. Po wojnie do 1947 r. funkcjonowała ochronka dla 12 dzieci . Poza pracą parafialną i katechizacja siostry zajmowały się pielęgnacją chorych w domach. Zawsze cieszyły się przychylnością i życzliwością miejscowej ludności. W następnych latach, choć zmienił się stan osobowy sióstr, nadal służyły one pracą w parafii. 14 XI 1953 administrator parafii w Kwielicach ksiądz Jarosław Wodonos dokonał poświęcenia kaplicy (pod wezwaniem św. Jadwigi od Niepokalanej Dziewicy) w domu sióstr jadwiżanek. Tak jak w poprzednich dziesięcioleciach, również obecnie siostry świadczą posługę pracując w parafii św. Michała Archanioła w Kwielicach oraz katechizując w Szkole Podstawowej i Gimnazjum w Grębocicach. 14 VIII 1996 siostra Faustyna Koczan, parafianka z Kwielic przyjęła we Wrocławiu u sióstr jadwiżanek pierwszą profesję zakonną. W latach 1951-1967 jadwiżanki pracowały także w sąsiedniej parafii w Grodowcu (wówczas Wysokiej Cerkwi), gdzie przybyły w 1951 r. wraz z objęciem parafii przez księdza Władysława Kądziołkę (1951-1957). Jadwiżanki posługiwały tu jako zakrystianki, katechetki i pielęgniarki. Jednakże w czasie administrowania parafią księdza Karola Kwaśniewskiego (1966-1967) zły kontakt z siostrami sprawił, że arcybiskup wrocławski Bolesław Kominek decyzją z 12 IV 1967 zniósł dom jadwiżanek w Grodowcu i tutejsze siostry przeniesiono do Wrocławia.
[źródło tekstu:http://www.glogow.pl/ezg/index.php/Jadwiżanki]
Strona Zgromadzenia prowincji wrocławskiej:
http://www.jadwizanki.com.pl
Na zdjęciu: s. Urszula w środku, s. Felicja po prawej i s. Celina. Autor zdjęcia: ks. Marcin Siewruk ( ze strony: https://zgg.gosc.pl/doc/5317841.Zeby-tylko-nie-zgaslo]